آیت‌الله سیّدمحمّد ضیاءآبادی فرزند مرحوم حجّه الاسلام حاج سیّد محمود ضیاءآبادی(طاب ثراه) در سال1309 هجری شمسی‌در قریه‌ی ضیاءآباد از توابع قزوین به دنیا آمد.

معظم له در شهر قزوین پس از فراگیری مقدّمات علمی: صرف و نحو، منطق، معانی و بیان و معالم الاصول از اساتید معظّم رحمه‌ الله علیهم اجمعین ،لمعتین ،رسائل، مکاسب و شرح منظومه را از محضر پرفیض حضرت آیت‌الله حاج سیّدابوالحسن رفیعی قزوینی رضوان‌الله تعالی علیه استفاضه کرده است. وی پس از پایان سطح به حوزه‌ی علمیّه‌ی قم مشرّف و در مدرسه‌ی فیضیّه اقامت گزیدند.

معظّم‌له بیش از پانزده سال در آن شهر مقدس اشتغال به تحصیل فقه و اصول و فلسفه داشت. قسمتی از کفایه را در حلقه‌ی درس مرحوم آیت‌الله حاج شیخ عبدالجواد اصفهانی و قسمت دیگر آن را در حلقه‌ی درس مرحوم آیت‌الله سلطانی رحمه‌الله علیهما فراگرفت و در حوزه‌ی درس خارج  مرحوم آیت‌الله العظمی بروجردی قدس سرّه، فقه و اصول حضرت آیت‌الله العظمی خمینی قدس سرّه و درس فلسفه‌ی حضرت آیت‌الله علاّمه طباطبایی قدس سرّه شرکت می‌کرد.

در سال 1340 شمسی پس از رحلت آیت‌الله بروجردی به تهران عزیمت و در حوزه‌ی علمیه‌‌ی عالم بزرگوار مرحوم حاج شیخ احمد مجتهدی قدس سّره به تدریس مطوّل، معالم و لمعتین، رسائل و مکاسب پرداخت.

بخش عمده‌ا‌ی از فعالیت‌های ایشان، تشکیل جلسات هفتگی تفسیر قرآن مجید و بحث‌های معارفی و اخلاقی برای توده مردم بوده است.

آن عالم فقید در شامگاه ۲۰ بهمن ماه سال 1399 پس از طی یک دوره طولانی بیماری دار فانی را وداع گفت. روحش شاد