دکتر حمیده علمی‌زاده در گفت وگو با بنیاد نخبگان استان قزوین گفت: جامعه برای پیشرفت به نیروی متخصص، متعهد و متدیّن نیاز دارد. اگر هیات‌علمی جایگاه نخبگان نیست پس چه کسانی بر آنها تکیه زده‌اند؟ مرکز گزینش‌ هیئت علمی دانشگاه‌ها و مراکز تحقیقاتی باید در کار خود به فکر آبادی این مرز و بوم باشند و به پیشرفت و تعالی مجموعه خود بیندیشند که اگر اینگونه باشد نخبه‌ای در این کشور بیکار نخواهد ماند.

وی با اشاره به اینکه دانش‌آموخته دکترای شیمی تجزیه از دانشگاه بین‌المللی امام خمینی(ره) است گفت: در تمام مقاطع تحصیلی عنوان‌دار دانشجوی اول و برتر بودم. در مقطع دکترا باکسب معدل ۱۹/۶۵ شاگرد اول دانشگاه در بین تمام گرایش‌های رشته شیمی شدم اما علیرغم تمام تقدیر و تمجید‌هایی که از من صورت گرفته هنوز شغل ثابت متناسب با علم و توانمندی‌هایم را در اختیار ندارم.

این نخبه علمی عنوان کرد: در مقطع دکترا برنده جایزه جشنواره حضرت علی اکبر(ع) شدم و از لحاظ علمی و اخلاقی مورد تشویق قرار گرفتم! من عاشق کشورم هستم و فعالیت در این آب و خاک اولویت من است اما شرایط برای ادامه فعالیت در خارج از کشور هم برایم مهیا است و در رشته شیمی به‌راحتی می‌توان برای خارج از کشور اپلای گرفت ولی من موافق این مهاجرت ناخواسته نیستم چرا که با آن اتمسفر غریبم و با توجه به اعتقاداتم دچار چالش خواهم شد.

وی خاطرنشان کرد: فعالیت‌های پروژه‌ای در خور شان نخبگان علمی نیست و موجبات دلسردی برای ادامه فعالیت را فراهم می‌کند. در حال حاضر در مرکز تحقیقات پزشکی قانونی کشور در حوزه سنسورها و بایو سنسورها مشغول فعالیت علمی هستم و در بین استان‌های تهران و قزوین تردد می‌کنم و مزیّت این فعالیت برای من تنها پویا بودن در مسیر علم و پژوهش است در حالیکه در کشورهایی همچون آلمان و کانادا و امریکا در بای‌کمپانی‌ها برای پژوهش در این رشته، حقوقی معادل ۱۵۰ میلیون تومان در ماه پرداخت می‌شود.

دکتر علمی‌زاده تصریح کرد: نخبگان علمی علیرغم بی‌مهری‌هایی که در کشور با آن روبرو هستند در خارج از این مرزها پیشنهادات شغلی خوبی را دریافت می‌کنند و بر خلاف اینجا مورد احترام‌اند. در ایران نخبگی محلی از اعراب نیست اما با این حال بسیاری از آنها علاقمند فعالیت برای رشد و بالندگی کشور خود هستند و ترجیحی برای حضور در کشورهای بیگانه ندارند.

وی خاطرنشان کرد: مانع پیشروی فعالیت نخبگان، جذب‌های دل‌بخواهی و بی‌ضابطه است. سهمیه جذب هیات علمی دانشگاه‌ها محدود است اما برخی از آن سهمیه هم توسط افراد سفارش شده و تحمیلی تکمیل می‌شود. جایی که یک نخبه و استعداد در انتظار جذب است چرا یک مشروط دوره لیسانس، با پشتوانه قدرت باید در جایگاه هیئت‌علمی بنشیند؟

این بانوی نخبه استان قزوین تصریح کرد: توانمندی‌هاو کیفیت متفاوت کار نخبگانی بر کسی پوشیده نیست و تمامی مدیران و مسئولین بر آن اذعان دارند و در مرحله تقدیر و تمجیدها مراتب ارادت خود به جامعه نخبگانی و استعدادهای برتر را نشان می‌دهند اما در مرحله بکارگیری و جذب نیرو، جایی برای نخبگان در دستگاه‌ها وجود ندارد و در نهایت با پیگیری‌ها و دوندگی‌ها و حمایت‌های بنیاد ملی نخبگان، عده معدودی جذب شغلی پایدار متناسب با دانش خود خواهند شد.

وی اظهار کرد: به نمایندگی از جامعه نخبگان و استعدادهای برتر این دغدغه‌ها را نزد مقام معظم رهبری و مسئولان بلند پایه کشور هم مطرح کرده‌ام. ما در پی راه چاره برای برون رفت از این چالش حمایتی و شغلی هستیم. دانش آموختگان برتر، تحصیلکرده حوزه علم و دانش‌اند و سررشته‌ای از سیاست ندارند، اما امیدوارم در رفت و آمد دولت‌های مختلف نخبگان هم دیده شوند و دغدغه‌هایشان شنیده شود.

دکتر حمیده علمی‌زاده در پایان خاطرنشان کرد: داشتن شغل پایدار، برخورداری از شان و حمایت موجبات دلگرمی دانشمندان این کشور را به همراه دارد تا با علاقه‌ و انگیزه‌ای دوچندان برای پیشرفت و اعتلای علمی این جامعه اسلامی تلاش کنند و زکات علم خود را به جامعه بپردازند و بیش از پیش مفید واقع شوند.


انتهای پیام